Het zit er op

Het zit er op. De tweede reis naar Bali is afgelopen. De eerste koffer is al gepakt. Het boeddha beeld van Tessa laten we in de tuin staan hier. We hebben net ons dagelijks regenbuitje van een half uur weer gehad. Even wat weetjes en datjes.

*Na een verrekijker jarenlang mee te hebben gezeuld tijdens alle reizen, heeft deze nu zijn nut bewezen

* Dat de foto's vier keer worden verkleind anders is het haast niet te doen om ze op de website te krijgen

* Dat je nooit tegen de zon in mag fotograferen, maar dat dat haast onmogelijk is in Bali.

* De verhaaltjes werden eerst in schrift geschreven met aanvullingen van de andere. Dan op de computer gezet. Door de andere gecorrigeerd en dan op de website geplaatst.

Nusa-Dua is leuk, maar gaat volgens ons verpest worden door de moderne tijd. Grote resorts zetten hier hun hotels neer. Hotel ging wel. De kamer was groot, maar eigenlijk was er niet veel te beleven. Wat ons het meeste tegen stond was een kooi met twee apen er in die stress gedrag vertoonden.

Sanur was leuker dan de vorige keer omdat we aan de andere kant zaten. Goed te doen met een fiets langs het strand. Hotel was vriendelijk en gewoon. Net tegen het centrum aan.

Amed is een heel rustig dorpje met een prachtig uitzicht over de zee. Is haast niet met de fiets te doen ivm de heuvels. Is nog niets te beleven. Scooter is eigenlijk vereiste. Hotel met prachtig uitzicht. Voor mensen met een loop probleem is het niet te doen vanwege de trappen sjouwen.

Lovina is een rustige plaats met een mooie loop over het zwarte zand. Zijn daar goed bezig om het strand beter te maken. Hotel zat op het strand. Perfecte plek.

Ubud blijft toch de stad met de meeste traditie en was in februari zeer rustig. Eerste hotel is al genoeg over geschreven. Tweede hotel had mooie grote kamers.

De eerste twee weken hebben we over het eiland gehopt. Is wel vermoeiend om elke vier of vijf dagen te verkassen. Maar je komt op verschillende plekken en ontmoet vele interessante en leuke mensen. De laatste weken zijn we tot rust gekomen in Ubud. Veel lezen, zwemmen en shoppen.

Bali blijft ook tijdens het regenseizoen een prachtig eiland. Het kan ook extreem warm zijn. De ceremonieën zijn hier nog erg heilig. Er staan er meer dan twee honderd op hun jaarkalender en dan nog de privé ceremonieën. Dit kost de bevolking klauwen met geld.

Bali is altijd nog erg goedkoop, maar je moet wel veel en goed onderhandelen. De prijzen zie je stijgen en dat zal vanaf 1 april nog meer worden want de benzine gaat 100 % omhoog. Daardoor zal alles duurder worden en zeker de toertochten. Wat opviel waren de vele Japanners die nog echt alles betalen. We denken niet dat er nog een Japanner in Japan is.

Tot slot. We hebben weer veel geleerd en veel zon tot ons genomen. Maar we zijn ook blij om terug te gaan naar je eigen huisje. Om de kinderen en kleinkinderen weer te zien. Tessa hield ons bij wat betreft de vooruitgang van Sunnery en dat hebben we moeten missen.

Nu nog een vliegreis van 22 uur en dan de voor ons toch wel de kou in. Bedankt voor alle reacties op onze verhaaltjes. Elke ochtend lazen we ze voor het ontbijt.

dag 25-26-27

DAG 25

Door de warmte zijn we een klein beetje lui. En daarom doen we niet veel. Veel lezen en zwemmen.

DAG 26

Een chauffeur geregeld die ons naar Sanur bracht om bij Hardy's nog wat boodschappen te doen. Toen we in Sanur aan kwamen leek de stad wel uit gestorven. Zelfs op het terras van 'Smorgas' was niemand. Onze planning was om fietsen te huren en dan langs het strand wat te fietsen. Terwijl we aan de gebak zaten, kwam er een Nederlander die de volgende dag zou vertrekken iets vragen over de belasting die je moet betalen als je uit Bali vertrekt. Daar hebben we een uur mee gepraat. Weg planning om te fietsen. Daarna naar Hardy's. Dat is een hele grote warenhuis, soort V & D met drie verdiepingen. Het is heel raar om eerst een tempel te zien en dan naar de warenhuis met roltrappen ed. Daarna naar restaurant Amsterdam voor een patatje met mayo uiteraard. Loes kreeg last van haar been, waarschijnlijk nog van haar valpartij in Amed en ik voelde mij de hele dag al niet lekker. (toch weer te weinig gedronken). Dus maar rustig gewacht op onze chauffeur zodat we terug konden. Iedereen heeft het er over dat het zo warm is, zelfs de locale people. Nou helpt airco in. airco uit ook niet echt. Je bent zo verkouden en dat in de tropen. De rest van de dag vroeg naar bed en weer gezond op.

DAG 27

Net toen we dachten dat, er zal vandaag wel niet veel gebeuren, hoorden we een hoop gerumoer onder ons balkon. Het personeel was de gele bladeren van de kokosnootboom waar wij altijd onder lagen om te zonnen er af aan het halen. Op een gegeven ogenblik viel er een slang van wel drie meter uit de boom op de grond. Algehele paniek om de, bleek later, gevaarlijke slang te pakken. Een onverdroten personeelslid kon de slang achter de kop pakken met behulp van een stok. Er werd nog gevraagd of ik met het serpent op de foto wou. Ik vertelde maar dat ik een hondenman ben en dat ze de slang van mij naar Lombok mochten brengen. De slang werd afgevoerd om ergens anders weer vrijgelaten te worden. Hindoes mogen niet zomaar een dier doden. Alleen als die heeft gebeten of zo. (rare jongens, die Balinezen met hun hanengevechten, dat dan wel weer) . Over het zonnen verder moeten we nog even nadenken. Weer een gigantische regenbui van een uur met onweer. Er was zelfs een onweersklap die volgens Loes niet normaal was en waar ze ook erg van schrok. Tijdens de regenbui kwamern er in een keer honderden zwaluwen over vliegen. Zelfs door ons balkon.Morgen repetitie koffers inpakken. Kijken hoe we het beeld voor Tessa van twee meter bij een halve meter in de koffer krijgen.

dag 22-23-24

DAG 22

Deze dag een auto met chauffeur geregeld om ons naar Sukawati te rijden. Dit is een klein dorp met een centrum vol met winkeltjes die vol gestouwd zijn met Bali-snuisterijen. Tevens is er nog een grote pasar (markt). Omdat het te heet was en Loes nogal benauwd is in de smalle straatjes, zijn we er maar een uur gebleven. Daarna nog wat ijs gekocht in Ubud bij ons favoriete ijswinkel, vlakbij ons hotel. Deze ijswinkel verkoopt alle smaken ijs. En wat de smaak is dat zit er ook in grote hoeveelheid in. Door de warmte gevlucht naar ons balkon, waar het altijd lekker koel is. Nog wat gelezen op de e-reader en tablet. Later wilde Ik nog een bad nemen in ons hotelkamer. Na een tijdje kwamen we er achter dat die behoorlijk vol was. Maar nog net op tijd. Bij het voorzichtig instappen van het bad gleed ik uit en met grote golven als gevolg. Het bad was haast leeg. Een vrouw heeft een uur moeten dweilen. In het vervolg maar gewoon weer mandiën. Wel zo veilig. Zoals elke avond nog een filmpje op de laptop en het was daarna weer slapen geblazen.

DAG 23

Omdat we allebei niet echt lekker waren een relax-dag op het balkon. Beetje gezwommen en dat was het.

DAG 24

In een geweldige hitte zijn we wezen lopen naar een ander gedeelte van Ubud waar we nog nooit waren geweest. Daar zou een andere markt zijn voor de lokale bewoners. En stukken goedkoper dan de markt in het centrum. Het was een beste tippel en op een gegeven ogenblik dachten we allebei dat we in plaats van T-shirts. twee dweilen aan hadden. Waarschijnlijk is de kouwe periode van dertig graden en een lekker briesje voorbij. De markt was niet veel bijzonders. Vies en klein. Maar de wandeling vergoedde veel. Even wat gedronken bij Bibuanu en daarna allebei ernaast een pedicure genomen. Lekker voetmassage na zo'n wandeling. Toen met gestage spoed terug naar ons balkonnetje. Deze is zeer groot, zodat de paus hier met Pasen wel kan staan. Onderweg werd Loes nog onwel van de warmte, maar we hebben het gered. In het hotel bleek dat er meer toeristen waren gekomen. Deze lagen zomaar in 'ons' zwembad. Het moest verboden worden. Het weer veranderde, het werd donker en begon te donderen en kregen we weer een klein beetje regen. Het waren beste klappen van het onweer.

Door onderhoud aan de website was het niet mogelijk om er foto's op te zetten. Vanavond maar weer proberen.

Zie nu dat we weer foto's kunnen plaatsen. Zal ons benieuwen

correcties

In aanvulling op onze verhalen en reacties

De laatste weken zitten we in Ubud

We zaten niet achter op brommers,maar motoren over kleine onverlichte boerenpaadjes

Wie goed de verhalen heeft gevolgd moet het toch opgevallen zijn dat we in Azie in hotels zitten en dat daar dehanddoeken elke dag worden ververst. Daar nemen ze het niet zo nauw met milieu.

www.reismee.nl is bezig met onderhoud en daarom kunnen er geen foto's geplaatst worden.

dag 17-18-19-20-21

17-02-2012

Vanmorgen een karige ontbijt gekregen. Martin en ik zijn het erover eens dat we hier niet willen blijven. We besloten naar het centrum te gaan en daar een hotel te zoeken. We vonden er al gauw een in een zijstraat van een drukke winkelstraat. De naam van het hotel is 'Gayatri 2'.We hebben een familiekamer genomen op de eerste verdieping met een gigantische balkon. We hebben een prachtig uitzicht op rijstvelden. Helaas konden we er niet direct in, dat zou pas op de 19^e kunnen dus we moesten nog twee nachten zien vol te houden in ons huidige hotel. Maar we waren blij dat het ons zo snel lukte een andere onderkomen te vinden. We hebben in het centrum nog wat rondgelopen en ik heb meermalen Martins naam geroepen om zijn aandacht te vragen. Een chauffeur hoorde mij tevergeefs Martins naam roepen en zei dat hij doof is. Afijn, hier geen aandacht aan gegeven maar op terugweg werd Martin opeens door de chauffeur met Martin aangeroepen. Martin keek zo verbluft, van hoe weet hij nou mijn naam?. Dat was wel even grappig.

Terug in ons hotel bleken onze handdoeken niet te zijn verschoont en bij navraag bleek dat je ze op de grond moest gooien. Dat hebben ze ons niet verteld, dus hoe moeten wij dat weten. Ergens klopt deze smoes gewoon niet. Later bleek na een gesprek met een ex-werkneemster dat ze gewoon tekort aan handdoeken hebben. Ook moest het personeel bij laag seizoen de lakens en handdoeken met de hand wassen. Dat was gewoon niet te doen. Ik heb echt medelijden met het personeel.

De rest van de dag en avond in de buurt rondgehangen en gegeten en veel met de plaatselijke bewoners gepraat. Ze vinden het leuk met toeristen te praten en erg nieuwsgierig waar je vandaan komt.

18-02-2012

Martin vandaag voorelkaar gekregen een boeket namens ons naar zijn tante te versturen i.v.m. het overlijden van zijn oom.

Vandaag besloten een grote wandeling in de buurt te maken. Het was een wandeling van twee uren waarbij we terugkwamen met een grote houten Boeddha-beeld voor Tessa en een prachtig gevlochten mand voor onszelf. Suzan, ik heb het bij dezelfde mandenvlechtster gekocht als die van jouw. Martin bleek een geduchte onderhandelaar en heeft onze aankopen voor een goede prijs binnengehaald.

S'avonds in de buurt in een moderne café wat lekkere hapjes genomen. Ze hadden krukken op fietswielen met trappers gemonteerd. Alles in het café was met gerecycled materiaal gebouwd. Zie foto. Daar hebben we met het personeel gesproken en dus ook over de wantoestanden van Dewa Bharata te horen gekregen.

19-02-2012

Vandaag is het zover. We vertrekken naar een ander hotel. We hebben na een mislukt karige ontbijt (ons gekookt ei was nagenoeg rauw) ons spullen ingepakt, betaald en gemaakt dat we er weg kwamen. We waren natuurlijk veel te vroeg maar na ons bagage te hebben afgegeven, hebben we ons in het centrum vermaakt tot we er in konden. Wat een verschil met ons vorige hotel. Hier wordt tegelijk alle bijzonderheden verteld en er wordt service gegeven. Elke ochtend heel vroeg wordt op je terras een thermoskan met heet water gelegd zodat je zelf thee of koffie kunt maken. Erg prettig. We zitten in het centrum en kunnen ons nu goed vermaken. Alles is dichtbij. De dag en avond rustig doorgebracht.

20-02-2012

Marlo is vandaag jarig. Hebben hem gebeld en gefeliciteerd met zijn 28^e verjaardag. Vanmorgen gegeten in het restaurant van het hotel. Zeven man personeel voor ons tweeën. Echt Balinees. Besloten om lekker te genieten van een rustdag. Kwam goed uit. Het heeft de hele dag geregend.

21-02-2012

Er ligt een rijstveld naast ons, wat ze aan het bewerken zijn. Van het begin tot het eind dit procedé gevolgd. Zeer interessant, maar gigantisch zwaar voor de mensen die er moeten werken. Verder geen noemenswaardige gebeurtenissen. Alleen een gekko uit mijn toilettas moeten halen. We beginnen de kinderen nu wel te missen. Zelfs de dagelijkse loopjes met Angel missen we.

dag 11-12-13-14-15-16

11-02-2012

Vandaag hebben we een tour in de omgeving. Achteraf hadden we het beter niet kunnen doen want het is de laatste dag van de Gulungan- en Kuningan-viering. De goden en de goddelijke voorouders komen de aarde voor 10 dagen bezoeken. Er worden dan vele ceremoniën gehouden en vooral op de elfde dag als de goden en voorouders weer vertrekken. Meeste winkels zijn dan dicht. Kun je indenken dat dit feest elk half jaar wordt gevierd? Afijn toch maar gegaan. We bleken een andere chauffeur te hebben. Een vriend van Sasja en hij sprak nog niet goed Engels en daarom ging Sasja ook mee als gids. Als eerste naar 'Taman Ujung' om de waterpaleis van de laatste Radja van Karangasem te bewonderen en daarna door naar 'Tirtagangga' waar een waterkasteel valt te bekijken. Het is eigenlijk de koninklijke badinrichting. Verder naar 'Tanganan' . Een dorp dat heel op zichzelf is en waar je manden en ikat-kleden kan kopen. Sommige kleden doen ze een jaar over. Ik heb maar niet gevraagd wat ze kosten. Ik hoef niet te vertellen dat onderweg naar al deze dorpen de uitzicht fantastisch is. Helaas hebben we niet veel foto's in Amed kunnen maken daar onze fototoestel kadoek was. Half vier waren we weer terug in ons hotel en Sasja nodigde ons uit voor een ceremonie van zijn dorp dat morgenavond zal worden gehouden. We moesten wel in sarong komen. Hij en zijn vriend zal ons om half acht op de brommer komen oppikken. Verder de rest van de avond rustig gehouden en vroeg naar bed.

12-02-2012

S'morgens de boten weer naar binnen zien pruttelen. Twee boten hadden het moeilijk. Eentje had waarschijnlijk geen brandstof meer en kwam moeizaam peddelend binnen en de ander had problemen met zijn motor. Daarna zag ik een groep vrouwen het strand schoonvegen. Bleek dat ze dit 2 x per week doen en betaald kregen van de plaatselijke hotels en restaurants. Een goed idee.

Kwart voor tien liepen we het strand op en Sasja stond als gereed met ons boot en snorkel-spullen. De boot wordt 'Jukung' genoemd. Het kostte wat moeite om de boot in te klimmen want zo soepeltjes zijn we niet meer. Ik had een rugzak mee met daarin de zonnebrandcrème en die hingen ze aan de mast. Nauwelijks op weg of Martin vroeg om de zonnebrandcrème en of ik die even wou pakken. Echt niet dat ik het deed. Ik zie mezelf al balancerend op de randen van het smalle boot staan om even de crème voor hem te pakken. Even een golf en ik lig in het water. 'Dus ik mag verbranden' zei Martin. Het zit er niet anders voor hem op.

Ik zat lekker voorin en werd aardig nat maar het was zo heerlijk. Bij het wrak aangekomen, daar lekker rond gesnorkeld. Dit keer hielden we een T-shirt aan want bij ons eerste snorkel-les hadden we ons rug verbrand. Sasje had zijn plankje weer meegenomen en daar konden we ons aan vasthouden en sleepte hij ons zo rond. Heel veel prachtige vissen gezien en mooie koralen. We hebben er ontzettend van genoten.

Terug bij ons baai wachtte Thijs en Hein ons al op en nodigde ons uit voor een drankje. Lekker nog wat uurtjes met hen gekeuveld. We hadden Thijs en Hein al eerder ontmoet in het restaurant van ons hotel. Thijs was onderwijzer in natuurkunde en Hein in wiskunde. Thijs is zonder zijn echtgenote voor een maand op Bali en Hein is een gescheiden man die hier drie maanden zal verblijven. Ze spreken samen een aardig woordje Maleis. Heel aardige mensen en leuk om hen ontmoet te hebben.

S'avonds moest Sasja Martin nog voordoen hoe mannen hun sarongs dragen en dat was best ingewikkeld. Ik moest in vrouwenzit achter op de motor want met een sarong aan ging het niet anders en mijn chauffeur verwachte niet anders. Ik dacht dat het in de buurt was maar bleek tientallen kilometers verderop in een ander dorp te worden gehouden. Ik scheet zeven kleuren stront daar achter op de brommer. Het ging hard en in een pikdonkere nacht. Ik hield me in het begin krampachtig aan mijn chauffeur vast maar naarmate de rit duurde wist ik me te ontspannen en enigszins van de rit te genieten maar ik was dolblij toen we aankwamen. Martin vertelde dat Sasje zelfs met één hand zijn motor bestuurde. Bij de tempel was een groot gamelanorkest aan het spelen. Heel mooi om te zien maar hadden ook al gauw genoeg van. Ik had ogen te kort. De vrouwen liepen in hun mooiste kleren en met offers op hun hoofd balancerend. De mannen deden voor de vrouwen niet onder. Mijn chauffeur bleef bij ons en zorgde goed voor ons en liet ons even alleen om zijn zegening te ontvangen. We hebben hiervan geen foto's willen maken omdat het ons ongepast leek, hoewel Sasja zei dat het is toegestaan. We voelden het als een inbreuk op hun ceremonie. De mensen zijn heel aardig en wilden graag dat we bij ze zitten en een praatje met ons maken en ook om hun Engels op ons uit te proberen. Het is moeilijk een ceremonie te beschrijven, je moet het meegemaakt hebben. Daar hou ik het maar bij. Het was een hele fijne dag en een mooie afsluiting van de avond.

13-02-, 14-02 en 15-02-2012.

S'morgens 11.00 uur zijn we richting Lovina vertrokken. We hebben daar geboekt bij 'Gede-homestay'. We hebben er twee en een half uur over gedaan om Lovina te bereiken. Onderweg van het prachtige panorama genoten. 'Gede-Homestay' bleek een schot in de roos. Het heeft heel eenvoudige kamers maar het is schoon en ruim. Het heeft ook een fan en Airco wat wel heel erg belangrijks is. Direct nadat we gearriveerd zijn werden we door Gede's kleinzoon naar onze kamer gebracht en nadat we geïnstalleerd waren moesten we voorin bij het restaurant inchecken. Het bleek op het strand te liggen en tien meter verder is het water. Wat kan je je nog meer wensen. Meneer Gede zelf kwam bij ons en maakte een praatje met ons en biedt ons wat te drinken aan. Koffie of thee. Gede is een man die al zijn gasten persoonlijk wil leren kennen en die gedurende je verblijf aldaar regelmatig een praatje met je maakt. Hij was vroeger een visserman en heeft van zijn vader de grond waarop zijn homestay staat geërfd. Hij heeft langzaam zijn homestay opgebouwd en is nu ook bezig met twee kamers boven de kamers waarin wij verblijven. Zijn hele familie werkt hier en zijn allemaal erg aardig. Hier ontmoetten we Jan en Elly. Ze wonen hier op Bali en hebben twee kamers bij Gede gehuurd en het helemaal naar hun smaak ingericht. Elly heeft veel last van haar reuma en in Bali heeft ze daar minder last van, dus de keus was gauw gemaakt. Zij en haar man kwamen hier al jaren en hun enige zoon woont en werkt op Lombok. Door hen hebben wij hier hele fijne dagen gehad. We hebben veel met hen gepraat en gelachen.

Op de heenweg naar het centrum van zijn we met een zogenaamde Demo-bus gegaan. Martin zat met zijn voeten in het scherpe gras wat in het middenpad lag. Weer een belevenis. In Lovina het dolfijnen standbeeld ook even bezocht. Even gekeken of er veel veranderd is. Bleek dat ze veel winkelhokjes hebben gebouwd zodat het geen rommelig aanblik meer is. Ook even bij het strand bij de ons bekende restaurant even een drankje genomen. Daar hebben we nog krom gelegen van het lachen. Er waren even verderop twee bouwvakkers bezig met een grondstamper. Ze deden dat ding aan en de grondstamper ging zo hoog de lucht in dat de twee mannetjes mee de lucht ingingen. De grondstamper ging met hun aan de haal en dat de blote voeten van de bouwvakkers niet fijngestampt was, was puur geluk. Het duurde even voor ze het uit kregen en tussentijds lagen de mensen die het zagen gebeuren krom van het lachen. Wij dus ook. Het gebeurde keer op keer voordat ze het goed hadden afgesteld. Martin heeft hier nog foto's van gemaakt. Na smakelijk te hebben gelachen zijn we naar Chonos Hotel gegaan voor patat, frikandel speciaal en croquet. Af en toe mag je zondigen. Het was leuk om alles weer even terug te zien en wat er veranderd is in de twee jaar. Op de terugweg namen we de kleine demo-bus. Na later bleek was er meteen al een spraakverwarring met de chauffeur. Hij bedoelde roepia en wij kilometers. In de wel zeer lage bus moesten wij kruipen om achter in te komen en we hadden daarom meteen een heel leuk gesprek met de lokale bevolking (drie vrouwen) die ook in de bus zaten. We hebben weer veel woordjes geleerd. Zoals rekening en asbak, dit is namelijk in het Maleis rekening en asbak.

We zijn ook in Singaradja, hoofdstad van het noorden in gegaan op uitnodiging van Jan en Elly. We hebben daar een nieuw Canon fototoestel gekocht want om steeds met ons mobieltjes foto's te maken is ook niet alles. Ook in een groot winkelcentrum geweest zoiets als Hardy's in Sanur. Drie verdiepingen hoog. Echt van alles te koop en niet duur. Hier doen Jan en Elly altijd hun boodschappen. Ketut, de zoon van Gede rijdt hen altijd ernaar toe.

Helaas kreeg Martin op de veertiende s'avonds van Marlo te horen dat zijn oom Klaas is overleden. Dit hakte toch even in bij Martin. Hij is nu bezig om een condoleance kaart- en een boeket te versturen.

Afijn, aan alles komt weer een eind, Morgen de 15^e vertrekken we naar Ubud. Ketut zal ons wegbrengen. Ik kan jullie deze homestay van harte aanbevelen. Je zult er zeker geen spijt van krijgen. We betaalden voor ons verblijf RP 200.000,00 en dat is omgerekend € 17,00 p.n. incl. ontbijt. Hang me niet op aan deze prijs want ook hier werkt de verhoging jaarlijks door.

16-02-2012

11.00 uur zijn we vetrokken richting Ubud. Jan en Elly hebben ons uitgezwaaid. Wat een lieve mensen en ik zal ze missen. Ik hoop dat ze daar een gezond en goed leven mogen hebben.

Onderweg was er nog een auto het ravijn ingereden. Toch na een prachtige rit door de vele bergen kwamen we in ons hotel 'Dewi Bharata' aan. In eerste instantie leek het wel wat maar na een middag en avond te hebben doorgebracht wist ik dat ik hier niet wil blijven. We bleken geen handdoeken te hebben en hebben er vier keer om moeten vragen. Het restaurantje is alleen voor ontbijt s' morgens en om te internetten en kun je koffie of thee krijgen, tenminste als er iemand aanwezig is. Verder kun je niks krijgen of bestellen. Het beeld van de KTV was niet goed en dan kreeg je een rot smoes te horen. De afstand naar het centrum was veel te groot en ze hadden niet eens een shuttle service terwijl andere kleinere hotels in de omgeving dat wel hadden. Hun eigen hotel-chauffeur moesten we RP 20.000 betalen om ons naar het centrum te brengen. Dat kan dus aardig oplopen als we hier blijven. Martin was het ook met me eens dat ons hotel een waardeloze keus was en ik zal het zeker niet aanbevelen. Martin stelde zelfs voor terug naar Lovina te gaan maar dat wilde ik niet. We besloten de volgende dag naar een andere hotel te kijken. Er werken hier allemaal jongens en 1 meisje. Het meisje werkt achter de receptie en s'morgens maakt ze jouw ontbijt klaar. De jongens doen de rest hier. Daar kunnen ze beter vrouwen voor nemen want die hebben tenminste een flauw benul van schoonmaken en dat hadden deze jongen niet. Ik heb andere hotels gezien waar de jongen dat wel kunnen maar dan hebben ze ook een goede manager die achter hun broek aanzitten.

Afijn, na ons gesetteld te hebben zijn we naar het centrum gegaan. Uiteraard kostte het ons RP 20.000. We hebben ons laten afzetten dichtbij het monkey forrest zodat we bij Bibianu kunnen gaan eten. Het eten daar bleek nog steeds tongstrelend te zijn en de koffie verrukkelijk. Ook nog even een hoofd- en schoudermassage genomen terwijl Martin ergens zou internetten. Na mijn behandeling kon ik het leven weer aan. Laat teruggegaan naar het hotel en dichtbij even gegeten en wilden wat te drinken halen voor op ons kamer. We liepen net een zaak binnen dat kunst en frisdrank verkoopt en schuin tegenover onze hotel lag toen het heel hard begon te regenen. Noodgedwongen bleven we een praatje maken met de drie jongens die daar rondhingen waarvan een de verkoper is. Het werd heel gezellig en ze vroegen ons honderduit. Een van hen wil ons wel steeds naar het centrum brengen voor dezelfde prijs maar dat gun ik hem liever dan die knorrige chauffeur van ons hotel. Martin is moe en ik toch wel en dus vroeg naar bed. Om te horen dat Sunnery tandjes krijgt. Toch weer leuk

de eerste week al voorbij

08-02-2012

Vanmorgen lekker bij Smorgas ontbeten en heb daar ons verhaal over de afgelopen dagen geschreven. Daarna even wat gewinkeld bij 'Hardy's'. Heb daar een prachtige moderne sarong gekocht. Terug in ons cottage een email verzonden naar 'Bayu Cottages' of ze kamers beschikbaar hadden. Telefonisch ging niet. Je kan bij hun alleen boeken via email. Ze vroegen een aanbetaling per paypal. We wisten niet hoe dus werden we als 'walk in-gasten' geboekt, dan betaal je een paar euro's meer. Even nog lekker gezwommen in het grote zwembad. We hadden het helemaal voor ons zelf. We waren op tijd weer binnen want daarna ging het weer heel erg regenen. Rond vieren zijn we verder langs het strand gaan fietsen waar we nog nooit zijn geweest. We zijn helemaal tot het eind gaan fietsen en toen weer terug. We kregen hier dorst en trek van en stopten bij een Warung waar veel Nederlanders die daar overwinteren zitten. Je kon daar lekker eten en drinken voor weinig geld. Ik moet zeggen dat het hier in Jl. Danau Poso veel gezelliger is dan waar we twee jaar geleden zaten. Hier zitten in de omgeving erg veel Nederlanders die hier overwinteren. Niet dat we tussen de Nederlanders willen zitten maar het is hier wel gezelliger. Op terugweg naar ons hotel regelde Martin nog een chauffeur die ons morgen naar Amed moet brengen. S ‘avonds nog wat rond gelopen in de buurt en dan weer vroeg naar bed.

09-02-2012

Ons chauffeur kwam precies ten 10.00 met zijn zoontje van ongeveer 10 jaar, denk ik. Hij vroeg netjes of we geen bezwaar hadden dat zijn zoon meekwam. Dat hadden we niet. Nadat we ingestapt waren snoerde hij zichzelf vast maar zijn zoontje niet. Raar. Afijn, het bleek een kamikaze-rijder te zijn. Ik tijdens onze reis veel naar het landschap gekeken want ik durfde niet op de weg te letten. Martin moest om mij lachen want als ik meekeek dan was ik voortdurend aan het remmen. Ik was blij toen we bij ons hotel arriveerden. Ons hotel bleek tegen een berg te zijn gebouwd. 4 jonge vrouwen kwamen ons begroeten en pakten onze zware koffers op en planten het op hun hoofd en brachten het de vele treden omhoog naar onze kamers Het lag helemaal boven en we hebben daar op ons balkon een prachtig uitzicht over de baai. De kamer is ruim en de badkamer toch wel. Op onze balkon hebben we 3 zitjes en een tafel. Ook nog een droogrek. Toen we geïnstalleerde waren gingen we naar het restaurant om ons in te checken. Nu weet ik ook waarom je alleen via email kunt boeken. Het personeel is om alleen de gasten te verzorgen, te koken en schoon te maken. De eigenaar hebben we nog niet gezien. Terplekke in het restaurant maar geluncht en een gesprek aangeknoopt met de jongeman die die ons bediende. Waarschijnlijk teveel aan hem verteld. We waren nauwelijks terug op onze kamer of er wordt al op onze deur geklopt. Het bleek de jongeman van het restaurant te zijn met de plaatselijke duik-instructeur. Een jonge Balinese stuk van een kerel. Ik had me laten ontvallen dat ik graag wil leren snorkelen, nou dat regelde onze bediende wel even. Afijn we kwamen overeen dat we de volgende dag om 10.00 samen les zouden krijgen op het strand. Ik zou helemaal niet erg hebben gevonden als ik alleen les van hem zou krijgen maar Martin wilde het ook terwijl hij zei dat hij wel kon snorkelen. We hoefden de weg maar over te steken, een trappetje af en we zijn op het strand. Ben benieuwd hoe het gaat. S 'avonds ben ik nog bij het verlaten van het restaurant van een tree afgevallen. Gelukkig bleek de schade mee te vallen. Een pijnlijke enkel en knie en wat schaafwonden aan overgehouden. Morgen zien we wel hoe erg de schade is.

Suzan, het is hier erg mooi en zeer zeker de moeite waard. Van hieruit kun je prachtige tours maken. Ook moet je hier leren snorkelen bij Sasja de Adonis.

10-02-2012

Vanmorgen was ik vroeg wakker en ging op balkon zitten. Ik zag de vissersboten binnenkomen en de plaatselijke strandbewoners hielpen mee de bootjes op het strand te dragen. Gisteren laat in de middag zag je de plaatselijke jonge mannen op een veldje naast het strand volleyballen en de kleine jongens voetballen. Meisjes of jonge vrouwen zie je daar niet spelen. En dat allemaal vanaf onze balkon te zien. Het is echt een prachtige baai. Ik kan 'Bayu Cottages' echt aanbevelen.

Tegen tienen gingen we naar het strand voor onze snorkelles. Sasja wachtte ons al op. Hij had de snorkelspillen en zwemvliezen voor ons meegenomen. Hij gaf ons goed les. Af en toe had ik wel paniekaanvallen als ik water binnenkreeg maar dat ving hij goed op. Ook Martin had het af en toe moeilijk. Sasja was erg sterk en had een behoorlijke conditie. De stroming was daar best sterk. Hij sleepte ons over het koraal zodat we een pracht zicht hadden op het koraal en de vissen. Erg mooi. Beslist de moeite waard. Wat was dat mooi. De meest mooie vissen zijn te zien op 20 meter van het strand. Onvoorstelbaar. Na afloop maakten we met hem een afspraak om zondag de twaalfde naar een gezonken Japanse boot te varen en daar te gaan snorkelen. Erg spannend allemaal. Morgen hadden we al een tour in de buurt geregeld. Maandag de dertiende gaan we naar Lovina en logeren dan in 'Gede Homestay'. http://www.gede-homestay.com/ Mijn sigaretten waren op en voordat ik in de stress kan raken vroeg ik de jonge man die onze snorkel-les heeft geregeld waar ik sigaretten kan kopen, bood hij aan ze op te halen met de fiets. Het is een erg vriendelijk man en pas vader geworden, hoorde ik van een van de gasten.. Verder de dag rustig gedaan. Met twee leraren uit Nederland gesproken die hier in het hotel logeerden of in de buurt. Erg gezellig allemaal. De foto's komen op een andere manier van af nu. De camera is kapot en we doen het nu met de tablet of telefoons.

tweede verhaal martin en loes

05-02-2012

Voor het eerst sinds we in Bali zijn aangekomen, hebben we een geode nachtrust gehad. Martin heeft geen rugpijn meer en de zon schijnt. De lucht is weer blauw. Vanaf aankomst was het somber weer en veel regen. Het mag de pret niet drukken. Ik vond het zalig want dan was het niet te warm. Na ontbeten te hebben en de supermarkt bezocht te hebben ben ik achter ons laptop gaan zitten om ons verhaal te gaan schrijven over de afgelopen dagen. Daarna een hotel in Sanur geboekt voor 3 nachten bij 'Sukun Bali Cottages'. http://www.balisukuncottage.com/ Rond half vijf middags kwam ons chauffeur voor ons uitstapje naar Uluwattu. Een tempel aan de rand van een klip in het uiterste zuiden van Bali. Er wordt ons aangeraden onze sieraden en brillen op te bergen want de apen daar stelen alles wat los en vast zit.

Er was maar 1 weg daarnaar toe en je kon zien dat er veel luxe resort aan de kant van de weg worden gebouwd en dat zal veel toerisme brengen en de plaatselijke bewoners zijn daar op gaan voorbereiden. Bij de ingang van Uluwattu zagen we een bord met de tekst 'koffie is heet en de bier staat koud'. Ja, de Nederlanders vind je overal. We zijn daar ook naar de Kecak-dans (apendans) geweesd wat niet de bedoeling was, maar voor we het wisten hadden we er al voor betaald. We hebben geen spijt van gehad. Alleen onze planning voor de avond liep fout. Het was de bedoeling in Jimbaran op het strand te gaan eten en van de zonsondergang te genieten. Afijn, een andere dag maar. We zijn in plaats daarvan maar in '2 days cafe' gaan eten. We werden daar als oude vrienden verwelkomt. De baas en alle personeelsleden en zelfs de kok vroeg ons of het eten smaakte. Martin werd hier niet goed van. We hebben hele gesprekken gevoerd met de baas en onze vaste bedienster. Dat was heel informatief. Op de terugweg naar ons appartement kwamen we ons tour-regelaar tegen en spraken nog wat met hem en konden bij hem regelen voor vervoer naar Sanur. Dat was dus mooi meegenomen. Al met al een leuke dag.

06-02-2012

Vandaag om twaalf uur vertrokken naar Sanur. Direct na het inchecken zijn we Sanur weer gaan ontdekken. Via het strand zijn we naar ‘Smorgas' gegaan om daar lekkere koffie en heerlijke taart te eten. Blue, bleek daar nog steeds te werken. We werden daar moe van het lopen en besloten een fiets te huren. Dat kost 1,70 euro per dag. Geen geld. S 'avonds hebben we de fietsen weer ingeleverd want de lichten deden het niet en kregen we ons geld terug. Later bleek dat het haast onmogelijk was een fiets te huren met werkende lichten. We hadden op het strand een oude Nederlandse vrouw op een fiets ontmoet die hier op Sanur voor drie maanden overwinterd. Zij vertelde ons dat zij hier altijd een nieuw fiets koopt want dan weet ze zeker dat alles werkt. Een fiets hier heb je al gauw voor 140,00 euro. Na drie maanden geeft zij het aan iemand weg. Ik begrijp dit wel. Het is goedkoper te kopen als je hier drie maanden verblijft dan te huren. We hebben alsnog een krakkemikkige fietsen gehuurd want meer zat er niet in. S ‘avonds zijn we bij ‘Bonzai' aan het strand gaan eten. Het was daar gezellig druk. Daarna door een Taxi voor 1,00 euro naar huis laten brengen.

07-02-2012

Vandaag lekker lang uitgeslapen. Wat gewinkeld in 'Hardy'. Een groot warenhuis. Bij de uitgang is een 'Bistro Amsterdam' waar je ook Illy koffie kunt krijgen. Ook patat. Ook nog een oud stelletje ontmoet dat voor ons in het vliegtuig zat en daar nog een half uur meegesproken. Verder rustig gedaan. Morgen moet ik een hotel regelen in Amed. Ik hoop dat het lukt. Net gehoord dat het gelukt is en wel http://www.bayucottages.com/. Loes is alleen naar Hardy's terwijl ik probeer dit op internet te krijgen. Daarna maar een stukje zwemmen.